MASALDAKİ PİÇ

Bu masaldaki piç sensin sevgilim

Yarım kalmış kahpeliklerin ardına sığınan…

Ve yarım kalmış yaşanmamışlıkların ağırlığında ezilen ben…

Sona kalan cüce!

Ve yedinciyi oynamak payıma düşmüşken,

Yasak elmayı yemek ve uyumak gelmeyişlerine…

Hayır! Ölemem şimdi bir piçin sevgisiz yüreğinde

Kayboluşlarıma soyunup sevişemem

İki yalan arasında yaşayıp yalandan,

Sen sevdim dedin diye inanamam sevişlerine, sevmeyişlerin kefil olmuşken bana.

Öylesine geçip gitmiş olamam, yarım kalmışlıkların hatırasında.

Hatırlanmayan bir masal ya da unutulmak istenen bir kadınsam,

Yüreğin sevemeyecekse bir daha masalları yahut hiç sevmemişse zaten,

Bu masaldaki piçlik; senin sevgisizliğindir sevgilim.

Sen, prens olmayı unutmuşsun kurbağanın karnında.

Ve şövalyelerin sevgi dağıtmıyor yoksul halklara…

Sen herkese böyle kötü müsün?

Yoksa masallar mı korkutuyor seni aşklara?

Sevgisizliğin köklü sarmaşıkları sarmış çepeçevre seni,

Yolunu mu kaybettin?

Saat on ikiyi çoktan geçti!

Bak, bütün hayaller hayal olmadan gerçekler artık.

Beni yoluna getiren kader nerede şimdi?

Sana dair anlatacak ne kaldı?

Ardımda bıraktığım kırıntılarımı da baykuşlar yedi.

Ve ardımda bırakamadığım ne varsa önümdeler şimdi.

Hiç uyuyan bir güzel olmadım diye

Bir dipsiz kuyuda unutmak ve dönmemek geriye, reva mı şimdi?

Söylenemeyen her sözün adına konuşuyorum,

Bu masal kötü sonla bitti. 

Elif SOLAK