Sapanlı Süvariler

Hayatta bazı anlar unutulmaz. Mesela bunlardan birisi de metin abi ile gittiğimiz vadi yolculuğu. Kök vs gibi parçalar toplamak için gittimiz vadi yolculuğu stresli ve sinirli başladı. Cumartesi gecesi bardan çıkıp bir saatlik uyku ile gitmek işin sinir kat sayısını arttıran kısım değildi. Metin abinin kendisi bir insanı sinirlendirmek için yeterli. Cins huysuz ihtiyar. Diceksinizki bu adamla ne işin var neden yolculuğa çıkıyorsun. Haklısınız. Bu tip bir karakteri derinlemesine incelemek istedim ama bu kadarını beklemiyordum açıkcası. Onun gözünde aptal hevesli bir sanat elemanı gibi görünerek o aptal egesunu tavan yapırdım önce. Sonra onu kendi dünyasına bırakıp uzaktan notlar almaya başladım. Bu hikayemizin dış kısmı birde benlik olan iç kısmı var. Yuvarlanmış kayalıklar arasında çetin bir yolculuk. İki kere ölme tehlikesi atlattım dersem sanırım yürüyüşün tehlikesini biraz olsun betimleyebilirim. Neyse. Uzun süren 4 saatlik bir yolculuk boyunca birbirinden güzel mumluk veya lamba i

uzun zaman önce okuduğum bi makalede zeki iki insanın uzun soluklu bir ilişki yaşayamayacağı gibi bir şey yazıyordu. ben bununla ilgili kendimden çok yakın bir süreçte pay çıkardım. parantez içinde kişisel hatalar dışında en etkin ikinci husus bu. sanırım tabi öyle  net konuşmak da istemem. neyse iki aptal insan çok mutlu olabilir. gerçekten mutluluğun yolu aptallıktan geçer yada mutlu olmak için aptal olmak gerekir diye bir deyim bile var. ben söylemedim bunu kim bilir hangi tarihte kim söyledi. Onayladığım bişiymi? aslında değil. yaşanılmışlık var işin ucunda. gözle görünen değil, içeride hissedilen bir şey var. e ama tabi bu konumuz dışında. bir akıllı bir aptal ilişkisinde ise kurallar hüküm sürer. Şekillendirilmeye çalışılan karakterlerin anlamsız savaşı. birisi akılını diğeri aptallığını kullanarak yapsada aslına bakarsanız ikiside ful depo aptallıkla savaşır. ya bide amk bu blog iyice benim kendi dertlerimi anlattığım bi yer haline geldi. eskisi gibi psike-analiz bi yazı yazim d