Sapanlı Süvariler

Bile bile şizofreni olmak istediniz mi hiç? Yada hafızanızı bir anda kaybetmek? Akıl hastanesinin not deferinde bunlardan daha garip bir yazı bulabileceğinizi sanmıyorum. Çünkü bu hastanede benim dışımda neredeyse hepsini başkası delirtmiş. Ben ise kendi kendime delirmeyi seçitim. Seve seve delirdim işin kısacası. İlk başlarda almak istemediler beni ama sonradan alırlarsa çok işlerine yarayabileceğimi söyleyince kabul ettiler. Yeri gelir temizlik işlerine yardım ederim, yeri gelir reçete yazarım yeri gelir hastaları muayne ederim. Benim bu hayattaki görevim bu. İnsanların eksik kalan yanlarını tamamlamak. Kimileri üzerimden ego tatmini yapar, kimileri akıl ve öğütlerden sonra bana tapar. Şimdiye kadar dört beş tane kabile kurdum. Hepside birbirinden güzeldi. İnsanlar kendi arasında anlaşmayı çözmüş, mutlu mesut bi şekilde yaşıyorlardı. Bir çoğundan ben kendim bilerek ve isteyerek ayrıldım. Bizim bir ilacımız var alınca boyut değiştiridiğin. Hepsinin sebebi o olabilir. Ama bişi varsa in

   Sensiz İstanbul'un tek farkı Galata merdivenlerine açılan kaymakçının, merdivenlere kaymak dökmesi oldu. Yani en azından rüyamda böyleydi. Saçma sapan bir şiir yazmaya çalışırken sürekli gerçekleşen halüsinasyonlar saçma sapan şiirin içine sokuyodu. E rüyanın kalan kısmını sen düşün. Kabuğunda çürümüye yüz tutmuş yer yüzüne meydan okurcasına küçücük bir ağaç yetiştiren salyangozdan bahsetmeyeceğim bile. Tamamlayamadığım senaryonun son sahnesini buldum. Sensiz İstanbul'un pek bir farkı olacağını sanmıyorum zaten. Şehirlere değer katanlar o şehirlerin insanlarıdır. Yaşadığın şehirlerin yağmurlu havalarından bahset bana. Bi Ege, bi Akdeniz, bi Marmara..       Sanatı körükleyen şey nedir sorusunu sordular, aşktır dedim ama sanırım tam olarak doğru cevap değildi. Aşk her zaman ulaşılmamak ister. Nedense zor olanı sevmiştir hep. Herşey yolunda gitse bile bi süre görüşmek istemiyorum der. Kalırsınız öylece. Bu soruya bi anda böyle cevap vermekte saçmaydı zaten. Aradığı hayatı kı