Akıl Hastanesinin not defterinden

Bile bile şizofreni olmak istediniz mi hiç? Yada hafızanızı bir anda kaybetmek? Akıl hastanesinin not deferinde bunlardan daha garip bir yazı bulabileceğinizi sanmıyorum. Çünkü bu hastanede benim dışımda neredeyse hepsini başkası delirtmiş. Ben ise kendi kendime delirmeyi seçitim. Seve seve delirdim işin kısacası. İlk başlarda almak istemediler beni ama sonradan alırlarsa çok işlerine yarayabileceğimi söyleyince kabul ettiler. Yeri gelir temizlik işlerine yardım ederim, yeri gelir reçete yazarım yeri gelir hastaları muayne ederim. Benim bu hayattaki görevim bu. İnsanların eksik kalan yanlarını tamamlamak. Kimileri üzerimden ego tatmini yapar, kimileri akıl ve öğütlerden sonra bana tapar. Şimdiye kadar dört beş tane kabile kurdum. Hepside birbirinden güzeldi. İnsanlar kendi arasında anlaşmayı çözmüş, mutlu mesut bi şekilde yaşıyorlardı. Bir çoğundan ben kendim bilerek ve isteyerek ayrıldım. Bizim bir ilacımız var alınca boyut değiştiridiğin. Hepsinin sebebi o olabilir. Ama bişi varsa insanın içinde yapıyor. Bahane üretmemek lazım. Siz sizin olun. dilermek istemeyin. İnsanın istediği zaman yapamayacağı şey zamanı geri almaktır. Üç kere zaman makinesi yaptık ama en fazla zamanıda o makineyi yapmaya çalışarak harcadığımızı anlayınca bıraktık. Şimdi o kabilelerden birisinde hala yapmaya çalışıyorlar. Bulurlarsa ilk bana gelecekler. Hesapladım, uzun zamandır bulamadılar. Bulurlarsa onun yanına gidicem tekrardan. O mu kim? Hehe. Adını koyamadığımız bir fotoğrafı çekmediğimiz birisi işte. O diyelim biz ona. Hee amaç onun yanına gitmek değil. Onunla geçirdiğimiz zamanları izlemek. Dahada fazlasını yapamam zaten. Az çok tanıdıysam, o deniz kaplumbağasının kabuğunda okyanusa seyahat etmeyi seçecek benim yerime. Caretta carettaya güvenim sonsuz. Fırtınada ölmezse, çelik gibi döner geri. Gerçi şimdiye kadar dönmediyse ya ölmüştür yada başka bir liman bulmuştur kendine. Bulmuşmudur dersiniz. Mutlu mudur peki?