Akıl Hastahanesinin Hatıra defterinden | Yine

As olan ruhtur. Diyebilen yada bu olguyu kavrayabilenler okusun bu yazının devamını. Algılayamayanlar okusa bile deli saçması gelir. Boşa zaman kaybederler. Uyandırim. Bu uyandirim lafı Akdeniz menşeilidir. Özledim piçi. Bu yazacaklarımın bir çoğu Kızıl derili felsefenin çemberinde dolaşan düşüncelerdir ama olmayabilir de. Tam olarak neyi anlattıklarını kavrayacak kadar olgunlaşamadım. Ben anladıklarımın iz düşümlerini yansıtıyorum sanırım. Sonuç olarak bu bedende bi ruhun geçici konağı. Biz mecburi birlikteliklerin çekilmez kısımların tatlılığında yaşıyoruz.
       Ortam, ambiyans, durum güncellemeleri. Yani futbol maçı izleyen insanlar vs. Arenada gladyatörleri izleyenler. Bir partide çılgınlar gibi dans edip kafayı tutturan insanlar vs. şu eski meşhur Ad kavmi. İbadethanede toplanıp yaşadıklarını çözmeye çalışan insanlar vs. ?. Gazoza ilaç atan nuri alçolar vs. Subliminal mesajlarla beyin yıkayan subliminatörler. Kim, kime hizmet etmek için yaşıyor? Yunanlılar eminim ki götlerinden uydurmadı o kadar tanrıyı. Totemistlerde boşu boşuna yakmadılar kafayı. Tanrı tartışmasına girmek haddime değil. Sonuçta tanrı dengesizliğin oluştuğu noktada, belirli dengeleri korumak için terazinin bi tarafında var olabilitesi olan bi güçtür. Sonsuza uzayan siyah beyaz bir sarmalın dönmesi için biz insanlar duygularımızı, kafesinde çemberini çeviren bir hamster gibi bu bedenlerde yaşatmıyor muyuz? Kaçınız düşüncelerinizle yaşıyorsunuz? Düşleyip yaşayabiliyorsunuz? Ben hiç bir hayvanın bir hayali olduğunu sanmıyorum. Yani hiç bir hamstır hayal kuramaz. Önüne sonsuzluk havucu uzatılmış bir tavşan gibiyiz. Bir çok şey sahte. Gerçek olan ne mi var? Ben buldum sanırım bi tane ama ufak tefek pürüzler kaldı. Lanet olası fareler. İnsan içini kemiren her şeyden kurtulmalı. Yoksa bir hamstıra döner  Allah korusun. Farelerden nefret ediyorum, kısacası bu işte. Dişimin ağrısı damağımda yankılanıyor. Ben gidiyorum ya.