Derinlerimde ki Manzara

Küçük bir masalın içerisinde sonunu mutlu bitirmek için çalışan küçük karıncalarız.Her yeni güne ''belki''ler ile başlayıp,bugün de olmadı diyerek uykuya dalanlardanız.Her yeni gün bir şeyler daha katarken bizlere,bizler yıllar sonra ''tecrübe'' kazananlarız.Bazen sokakta yürürken genç yahut ihtiyar insanların çehrelerinde beliren tebessümü görünce seviniyorum.Aramızda umutlu olanlarda var.Umutsuzluğun sayısı çoğalsa da.Mesela mutlaka bir arkadaşınızla oturuyorken herhangi bir yerde,ağzınızdan birkaç cümle umutsuzluk içerikli cümleler dökülür.Oysa hayat kısa ve bugün karşımızda oturan insanın yarında karşımızda oturacağının herhangi bir kanıtı yok.Hayatlarımızı sıkıntılara ayırdığımız kadar mutluluğa ayırıyormuyuz?Sizce mutluluk ne mesela?
Ben yüzümü doğanın ardına gizledim.Biri ona ulaşana kadar bir çok güzellik arasından geçecek.Temiz havayla hoş bir manzara görerek gelecek,belki biraz olsun sıkıntılarını unutarak.''Hoşgeldin'' diyecek güler yüzlü bir insan,içinde ki karanlığa güneş ışıklarını yollayarak müdahale edecek.
Halide Edip'in sevdiğim bir sözü vardır;''Gece en karanlık ve ebedi göründüğü zaman gün ışığı en yakındır. Her gecenin bir sabahı vardır.'' Bazen koyu renklerde giysiler giyelim mesela,hüzünlü dönemlerimizde özellikle.Güneşi daha fazla hissedelim üzerimizde.Ve mutluysak eğer açık renk giysiler güzel.