Hüzün Misyoneri

İnsan konuşmaktan vazgeçiyorsa eğer susmayı kabullenip,sebebi duygu tacirliğidir.Duygu tacirliğini meslek edinmiş 'öteki' insanlardır.Oysa herkes bir duygu taciriyle mutlaka karşılaşır ve duygu tacirleride bir başka tacir ile. Aslında her insan aynıdır.Bazen eksik anlatır kendisini.Mükemmele yakın gösterir,muazzam güzel esprileriyle kahkaha tozu saçar heryere.Bazen hüzün misyoneridir.Bir diğeri etkilenir bundan. -Karşılaşmamıştım böylesiyle.Ne kadar etkileyici,ne kadar iyi.Belkide hayatımda şu güne dek karşıma çıkan insanlar arasında en iyisi. Tanık olduğu ya bir yalan ya da değişim evrelerinden biridir. İnsan değişir ve 'değişmeyen tek şey değişimin kendisidir' der Heraklitos.Antika bir adam nihayetinde ama haklı. Hüzün misyoneri olmak ise zor zanaattır.Biraz melankoli,biraz pessimist hayat felsefesi.Oysa insan kendine pessimist,dışarıya optimisttir. Şuan bile değişiyoruz değil mi?Saniyeler geçerken,belki yeni kestiğimiz sakallarımız çıkıyor yavaşça belki yeni manikür yapılmış tırnaklar uzuyor.Akıp giden zaman bize anı yaşatırken çoğunlukla ölümü unutturuyor.Biliyorum ki dünyada ki bütün yalnızlıkları toplasak büyük bir gürültü yayılırdı..