Şoklanmak
- Her şeyi bir kere denemek -
Bu kez filmlerdeki gibi bir sahne yaşayabileceğini düşündü. Anlam vermek, isimlendirmek istemiyordu. Bu sadece olduğu gibi bir an olacaktı. Tüm saplantıları, zihnini yoran tüm o düşünce yumağı, bu akşam umrunda olmayabilirdi. Pek çok yapay tanıklıkları olmuştu. Gerçekliğine inandığı bir kurgu vardı kafasında. Mesela ilk önce yüzüne vuracak sert rüzgarı, ilk paniği ve yaşayacağı pişmanlığı biliyordu. Her şeyi bilirken, yine de yapmış olması hep yadırganacak, insanlar bir arada üzülüyormuş gibi yapmadığında, bunları konuşacaktı. En çok da onun için gerçekten üzülebileceklerin, hayatlarında asla kabuk bağlamayacak bir yaraya sebep olabileceğini biliyordu. Şimdi bu karardan vazgeçecek olsa, yalnız bu yüzden vazgeçebileceğinin farkındaydı.
- Herkes yalnızken erdemlidir -
Nasıl bulunmak istediği esas sorundu. Kafası paramparça ortalığa saçılmış olarak hatırlanmak istemezdi. Aslında hatırlanmak istemezdi. Ama bu, bir şekilde hatırlanmasına sebep olacaktı. Hep yüzüstü çakılmanın daha iyi olacağını düşünmüştü. Süzülürken hareket şansının olup olmayacağı konusunda şüpheliydi. Çok mu hızlı olacaktı, çok mu ses çıkacaktı kestiremiyordu. Düşüncelerin filizlenmesine izin verdiğini farkettiği an sanki savunma mekanizması refleks gösterdi ve ayakları olduğu yerden havalandı. Usulca yükseldi ve düşüşü başladı.
- Ölülerin gözleri güzeldir -
Kendine karşı en dürüst olacağı andı bu. Hakkındaki tüm suçlamaları kabul etti. Pişmanlık aradı içinde. Yanlış yaptığına dair bir his, bir iç ses. Pişman olmayı istedi de. Daha yaşanacak koca bir hayat vardı. Henüz gençtim falan diye zırvalayan bir benlik aradı. Yoktu. Bu tam da olmamasını umduğu bir andı. Sanki tanrılar bile gidişine tepkisizdi. Üzerine sonra sürat gelen bir arabaya tepkisiz kalmak gibiydi hissettiği. Birkaç saniye sonra tanışacağının son olduğunu bilmek ve buna rağmen tereddütsüz olmak.
- Sessiz bando -
Bedeni toprağı vururken, inanılmaz bir gürültü çıkardı. Arabaların alarmları çalmadı ama, insanlar camlara çıkıp sesin nerden geldiğini öğrenmeye çalıştılar. Sokak köpekleri havlıyordu. Caddede sadece tekel bayi açıktı. Bu gece onu gören olmayacaktı. Sabaha belki. Belki yarın, kimse onu gördüğü için mutlu da olmayacaktı.
Yorumlar