Hayallerimin Eteği, Annem’in İzi

Yazan: -

Seni seviyorum annem.. .Saygıyı, şefkati, aşkı sende seviyorum. Tek başınalığının doğurduğu o sert kadınını seviyorum. Kabuğunun altındaki aşık kadınını da seviyorum senin. Ve aşka doyamadığıma yanıyorum senin gibi... Babamla yaşadığınız büyüyü öyle güzel anlattın ki aşka inandırırdın beni. Farkında olmadan hep o aşkı aradım anne ben. Sana yazdığı mektupları, şiirlerini aradım babamın, gördüğüm tüm gözlerde. Bak yine oldu. Uyuyor da olsan döktün dilimden öğrenmek istediğin ne varsa. Bir yandan senden ölesiye çekinip korkarken, diğer yandan her şeyimi seninle paylaşabilmeyi seviyorum Anne’m. Her numaramızı anlardın hemen... Başıma bir şey gelirse diye ne de korkardın öyle... Çocukken düştüğümüzde sana söyleyemezdik. Bir de senden azar işitirdik, niye düştük diye... Nazlanamazdık da ama...
 Neden çabuk büyüdüm anne ben? Neden bu kadar çabuk vazgeçtim bebeklerimden? Ne kadar çabuk doldu dizlerim yaralarla? En büyük yaramdı babam. Ne de çabuk öğrenmişim öyle ağlamamayı yarama. Ben büyüyünce 'sen' olacaktım anne. Koruyup kollayacaktım benim olan ne varsa ve başım dik duracaktım her zaman. Ben galiba... Sen olmak için acele ettim ha anne?  Üzdüm mü yoksa seni? Üzülme anne, dayanamam. Her ne için olursa olsun, benim yüzümden üzülmene dayanamam. Bak aklıma ne geldi... Hatırlıyor musun, sen evden çıkar çıkmaz mutfağa koşardık ablamla. Sana kurabiyeler yapardık. Hep yakardık kurabiyeleri. Ama yaptığımızı da, yaktığımızı da söyleyemezdik sana. Kızardın her defasında "bozuk o fırın, malzemeleri ziyan etmeyin boşa" derdin. Biz de hep geç kaldığımızı, kurabiyelerin ondan yandığını sanırdık. Zaman kavramı yokmuş demek ki o günlerde... Çocukça bir ısrardı bizimkisi oysa. İnat etmiştik bir kere, yapacaktık o kurabiyeleri sana.

 O zamanlar nasıl da zaman kollardım halini tavrını üstüme takınmak için ama...  Çocukken hep sen olmak isterken, sonra seni de içime alıp, öyle büyüdüm ben... Senin kadar kararlı ve inatçıyım artık umutlarımın peşinde ve senin kadar yakasında ellerim hayatın... Sonunda sen değil senin kızın olmayı başardım anne... Senin izinde ama kendi hayallerimin eteğinde bulacağım sonu…
                                                                                             
                                                                                                           Yelda ARITAŞ

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Girdap

Yazan: -
Benim böyle uzun bir zaman kalemime küsmek gibi denyoluklarım vardır. nedenini sebebini sorgulamadığım aptalca zamanlar içerisinde bir girdapın içerisinde gibi yaşadığım ve saman tadı aldığım dönemler olur genelde bu zamanlar. E saman tadı nasıl anlatılsın ki? kendinden olanı anlatabilen içinden geldiği gibi yaşamaya çalışan bir insan tanesi olmak bu dönemde çok zor. bu istisnasız herkesin ortak problemi sanırım. nereden mi biliyorum. Saman tadında yaşanılan zamanlarda yapılan en güzel şeylerden birisi gözlem yapıp koku almak. çevrede yaşayan insanların hepsinin bir sirkin içerisinde esir olmuş canlılar gibi yaşaması, cabası. derdim ne ki amq bişeyler sürekli beni buraya itiyor inanın bilmiyorum. deli saçmalaması yada sözlü kelimeler ile insanlara anlatılamayan şeylerin litrelerce alkol içtikten sonra kusulması gibi bir şeymi inanın onuda kestiremiyorum.  yaşanmışlıklara çok yakın hikayeler anlatmışlıklarımda vardır. ahmeti orhan yapar bir hikaye uydururum ve bişeyler yazmanın aptalca
Devamı

Düşündüğünüz her şeyin gerçek olma ihtimali.

Yazan: -
Sapanla ejderha vurmak isteyenlere. Ne kadar hızlı giderse gitsin yada ne kadar yavaş olursa olsun zaman herkes için aynı akıyor. Bir ejderha ne kadar hızlı uçarsa taşa çarpma ihtimali o kadar çok artar. taş zaten istesede ona çarpamaz. Düşündüğünüzün her şeyin gerçek olma ihtimalini bir anlık düşünsenize. Zihniniz nerelere gidecek? En sonsa ne bulacaksınız mesala? Aklınıza takılan onca şeyi kurcalamadan aklınıza ilk gelen şeyin izinden gidin. Ne kadarda bir döngüyü aynı yere gelerek tamamlıyorsunuz? İlk aklınıza gelen ne kadar arkalara gidebildi? Eninde sonunda o kendini yiyip bitirdiğin düşüncelerin, o kafana takılan devlet politikaları yada sosyal ortam kuklalarının dışında kaldığın bir andan daha çok masumane bir düşünce gibi kalıyor vicdan azabı. ilk yüzleşilecek yer. aklına ne geliyorsa gelsin yada ne kadar, bir kukla gibi, bir sandalyede oturup, kendinden uzaklara gitmek için çevrendeki diğer oyuncakları kullanırsa kullansın insanoğlu. kaçamazsın.  Oraya ne sokacağınıza dikkat e
Devamı

Unutulmaz Film Karakterleri | Cilalı İbo

Yazan: -
Resim
CİLALI İBO Canlandıran: Feridun KARAKAYA Kaleminden g elen: Ö. Lütfü AKAT Yöneten: Ö. Lütfü AKAT      Mehmet Dinler, Osman Seden, Yılmaz Atadeniz ve Bülent Oran gibi yeşil çam ustalarınca da dillendirilip kayda alınmıştır maceraları. Fakat onun ilk yaratıcısı Ö. Lütfü Akat ve Feridun KARAKAYA'dır. Yeşil çamın unutulmaz klasikleri arasından günümüze kadar gelen fakat son günlerde unutulmaya yüz tutan bir mazi ile aramızda barınmaktadır. Zaman zaman bazı televizyon kanallarında tekrar ekranda ki yeri ile buluşmaktadır.  Maceraları Cilalı İbo Maceralar Peşinde 1986 Cilalı İbo Beni Anneme Götür 1985 Cilalı İbo Casuslar Arasında 1959 Cilalı İbo Teksas Fatihi 1971 Cilalı İbo Yıldızlar Arasında 1958 Cilalı İbo Yetimler Meleği 1971 Cilalı İbo Ve Kırk Haramiler 1964 Cilalı İbo Ve Tophane Gülü 1959 Cilalı İbo Perili Köşkte 1963 Cilalı İbo Kızlar Pansiyonunda 1963 Cilalı İbo İstanbul Kaldırımlarında 1968 Cilalı İbo Zoraki Baba 1961 Cilalı İbo Rüyalar Aleminde 1962 Cilalı İbo Kadın Avcı
Devamı