Hayallerimin Eteği, Annem’in İzi

Seni seviyorum annem.. .Saygıyı, şefkati, aşkı sende seviyorum. Tek başınalığının doğurduğu o sert kadınını seviyorum. Kabuğunun altındaki aşık kadınını da seviyorum senin. Ve aşka doyamadığıma yanıyorum senin gibi... Babamla yaşadığınız büyüyü öyle güzel anlattın ki aşka inandırırdın beni. Farkında olmadan hep o aşkı aradım anne ben. Sana yazdığı mektupları, şiirlerini aradım babamın, gördüğüm tüm gözlerde. Bak yine oldu. Uyuyor da olsan döktün dilimden öğrenmek istediğin ne varsa. Bir yandan senden ölesiye çekinip korkarken, diğer yandan her şeyimi seninle paylaşabilmeyi seviyorum Anne’m. Her numaramızı anlardın hemen... Başıma bir şey gelirse diye ne de korkardın öyle... Çocukken düştüğümüzde sana söyleyemezdik. Bir de senden azar işitirdik, niye düştük diye... Nazlanamazdık da ama...

 Neden çabuk büyüdüm anne ben? Neden bu kadar çabuk vazgeçtim bebeklerimden? Ne kadar çabuk doldu dizlerim yaralarla? En büyük yaramdı babam. Ne de çabuk öğrenmişim öyle ağlamamayı yarama. Ben büyüyünce 'sen' olacaktım anne. Koruyup kollayacaktım benim olan ne varsa ve başım dik duracaktım her zaman. Ben galiba... Sen olmak için acele ettim ha anne?  Üzdüm mü yoksa seni? Üzülme anne, dayanamam. Her ne için olursa olsun, benim yüzümden üzülmene dayanamam. Bak aklıma ne geldi... Hatırlıyor musun, sen evden çıkar çıkmaz mutfağa koşardık ablamla. Sana kurabiyeler yapardık. Hep yakardık kurabiyeleri. Ama yaptığımızı da, yaktığımızı da söyleyemezdik sana. Kızardın her defasında "bozuk o fırın, malzemeleri ziyan etmeyin boşa" derdin. Biz de hep geç kaldığımızı, kurabiyelerin ondan yandığını sanırdık. Zaman kavramı yokmuş demek ki o günlerde... Çocukça bir ısrardı bizimkisi oysa. İnat etmiştik bir kere, yapacaktık o kurabiyeleri sana.

 O zamanlar nasıl da zaman kollardım halini tavrını üstüme takınmak için ama...  Çocukken hep sen olmak isterken, sonra seni de içime alıp, öyle büyüdüm ben... Senin kadar kararlı ve inatçıyım artık umutlarımın peşinde ve senin kadar yakasında ellerim hayatın... Sonunda sen değil senin kızın olmayı başardım anne... Senin izinde ama kendi hayallerimin eteğinde bulacağım sonu…

                                                                                             

                                                                                                           Yelda ARITAŞ