Sapanlı Süvariler

   Evrenin, yaşam çizgileri arasındaki enteresan armonisini dinlemek için sanırım önce algıların yükselmesi lazım. Kim bilir kaç kişi bunu zamanında hiç farketmeden yaptı. İnsanoğlunun iletişimi açısından hayatların kendinden bağımsız noktada birleşmesi nasıl bir iletişim dilidir? Hayat bize anlaşamadığımız insanda daha neler anlatmaya çalışır ki? Ayrılıp bambaşka hayatların peşine düşen insanoğlu geçmişinden ne kadar uzağa gidebilir? İşte bu ve buna benzer soruların ortaya çıkmasının tek sebebi insanın neden sorguladığını iyi bir paradoksa çevrilememesinden. İnandırılamayan insanların ortak problemlerinden birisidir mesela inandırılmak istenmek. Her inanmayan bir inanan tarafından inandırılmaya çalışılır. Oysaki kimse ortaya çıkan armoniye bakmaz. Kendi notalarını düzgün çalmak isteyen müzisyen gibidir. Dikte. Eski bir çin sözüne göre, karşılıklı bağırarak konuşan iki insan kulakları için değil, kalbinin işitmesi için bağırır gibi bişi demişti. Oysaki ilk başlarında muhabbeti...

 Her insanın yaşam merkezinde bulunan mutlaka bir şey vardır. Bir ağırlık noktası. G point dediğimiz hani. Mesela bir baba için ağırlık noktası yani hayatının merkezi çocuğudur gibi. Bir tüccarın cebi, bir katilin silahı veya bir kaptanın gemisi. Sizin ağırlık noktadır nedir? Yada kimdir? Hani merak ettiğimden değil sadece bir ağırlık noktanız var mı yoksa sizde hayatta rüzgara kapılıp uçan o yerdeki plastik poşetler gibimisiniz ve bulun bilincindemisiniz bunu sorgulayın istedim. Yada en azından insanların inandığı bir ağırlık noktanızı veya yaşam merkezinizi oluşturabilidiniz mi? Yada ispatlayabildinizmi onlara. Gerçi insanoğlu neye inandığını tam olarak bilmezken de böyle bir şeyin sosyal statüsüde çok da bir yeri yok sanırım. Ben bir adam için hayatı boyunca değişmez dedikten sonra o adamın baba olması ile hayatında ki o inanılmaz değişimi gözlerimle gördükten sonra. Hop dedim bunda bir iş var. Ortalıklarda gezinen bir sakız kendisine bir toprak buldu. He bu konu nereden açıldı ...