mabet

Kelimeler siz anlam yüklediğiniz kadar yaşar. İyi anlam yüklerseniz iyi düşünebildiğiniz kadar, kötü anlam yüklerseniz kötü düşünebildiğiniz kadar yaşar. Ben artık çok bir şey düşünmüyorum kelimeler hakkında. HEr biri bir ok gibi sürekli bedeninize saplanan kelimelerin illaki birisi sizi öldürecek. Önemli olan kimin öldürdüğü sadece.  Bedeninizi bir toprağa gömüp yeni sizler büyütebilecek birisi ise. Ki o sizin yanınızda olmasa bile. Sorun değil. Bırakın öldürsün. Kaç kere öldürebilir ki? İllaki bir gün sırtını dönüp uzanmış cesedinize bakmadan merdivenlerden aşağı inip kapıyı  kilitlemeden gidecek. Cansız bedeniniz yerde yatarken bir umutla ilk yardım yapmasını beklersiniz cellatınızdan. Oysaki o bir kez daha öldürür sizi. Sonra bir kez daha. Sonra bir kez daha. Sonra bir kez daha. En sonunda öldürmekten vaz geçer umudu ile beklemek de acıdır. Ne gider sizden nede siz uzaklaşabilirsiniz ordan. Kelimler zehirlidir derler ama o zehir düşüncelerdedir. Kelimelerin içerisine enjekte eder zehrini. En zayıf yerinizden vurur. Burası bir mabet gibi benim için. Kendi başıma kalabildiğim zamanlarda kendi düşündüğüm şeyleri istediğim gibi yazabildiğim bir mabet. He kitap yaz diyenler varsada unutsunlar o işi. Sıcaklığını hissetmeden ilham perisinin, çözülmüyor mürekkebin buzları. Dediğim gibi kendi kendine konuşmaktansa kelimeleri ile bir şeyler yaşatmaya çalışan bi adamın mabedi burası. Mürekkebimin buzlarını çözemeyen ilham perisi okursa bunları ön yargılarını bir kenara bıraksın. Çünkü sarhoş ve aşık insanlar yalan söylemezler.