İnsan bazen sadece sevgilisini değil en yakın arkadaşınıda kaybediyor. Yalnızlığın en zor kısımlarından biriside bu. Zor ya gerçekten yani ne bilim en basitinden bir çikolata bile yerken aklına geliyorsa insanın gerçekten zor. Heleki birde çıkmaza girmişse bazı şeyler olay dahada dramatik. O istediği kadar kendisini başka sevdalarda avutsun. Çıkmaz teninden kokum öyle rahat rahat.
Akıl Hastanesinin Not Defterinden...
Akıl hastanesinin not defterinde birbirine yapışarak gizli kalmış bir sayfa buldu doktor. Hastaneden ayrılalı uzun zaman geçmiş bir hastasının not defterinde yazan bu gizli sayfaları bütün doktorlara okumaya başladı. Şöyle yazıyordu;
" Ben onu dinlemedim, oda beni anlamadı. Ben onu anlamam için nasıl anlatması gerektiği anlatırken, o bana kendi anladığı şekilde anlattı herşeyi. Oysaki biz uzun zamandır sevmiştik birbirimizi. Ben bir kalemdim oda bir kalem traş. Çok seviyordu ve her hali ile ince ince güzel güzel yazılmasını istiyordu ama ben biteceğini söyledikçe o yazının güzelliğine kapıldı. İncelen kalem olarak durup düşündüğümde bu yaptığında ne kadar haklı olduğunu anlayamadım. Siz bilemezsiniz kalemin ucu ne kadar biterse tekrar açmak için o kadar çok harcarsınız kaleminizden. Bunu bir kalem olarak bende yeni anladım. O ise, anlaşamadığımız zamanlarda o göz yaşları ile paslandırdı kendisini." doktor kafasını kaldırıp yarım bıraktığı notun arasında bir bardak…
Yorumlar