Meydan Mum Işığında

Yazan: -



Konak Meydanı hala meydan mıdır bilemem. Ya da bilirim ama dilim varmaz demeye. En azından hala coşkuludur, hala biraz çocuk, biraz yaşlı; İzmir’imin orta yeri.


Kemeraltı Çarşısı, koca koca binaların ardında saklanıyor sanki meydandan. Yine de olmazsa olmazı çığırtkan sesleri yüzünden, sobeleniveriyor hemencecik. Dört yanımı sarmış olan meydan;  Arnavut kaldırımı taşlarıyla döşeli. Onu caddeden ayıransa; yemyeşil çimenlikleri… Oturduğum bankta; sağ kulağım çığırtkanlarda, sol kulağım ise trafik gürültüsünün arasından martı seslerini ayırma çabasında. Çimenlerin ortasında duran ince uzun fıskiye havuzu, caddeyi görmeyelim diye yapılmış sanki. Havuz, o bilmem kaç şeritli caddeyi gizleyip İzmir Körfezi’ni açıyor görüşüne meydan sakinlerinin. İster oturup denizi, vapuru, martıları seyret sevgilinle, ister Arnavut kaldırımda kaç yüksek ökçeli kırılacak diye bahse gir kardeşinle. Peki ya şu tam karşımda duran Saat Kulesini nasıl anlatmalı ki. Yerden yükseldikçe küçülen çevresiyle kas katlı diyesim geliyor benim, ama en iyisi demeyeyim. Heybetli mi heybetli ve bir o kadar da romantik. Hatta etrafını sarmalayan palmiyeler sayesinde belki biraz da egzotik. Saat Kulesi denildiğinde; yanında palmiyelerle canlanıverir insanların gözlerinde. Benim düşümde beliren resimde ise muhakkak altında fotoğraf çekilen, insanlar vardır bu heybetli, romantik, hatta egzotik kulenin. Bir de kuşlara yem atan çocuklar çevresinde. Arkasında ve hemen sol yanında duran koca koca hükümet binalarını pek sevmem ben. Sağındaki koca betonla arasında kalan mini minnacık bir cami vardır bu kulenin. Gerçi şu an önümden geçen yüzlerce insandan her hangi birine ne olduğunu sorsam bu yapının, kaçının cami olduğunu bileceğinden şüpheliyim. İzmirlinin her camiyi tanımaması gavurluğundan mıdır, yoksa; dinden, ırktan vesaireden soyutlanmasından mıdır? Karar sizin.

Gündüz bir çocuğun doğum günü pastası gibidir burası. Neşeli ve renkli. Sonrasında gün batarken yavaş yavaş, çiftler kalır meydanda sarmaş dolaş sadece ve açılınca Saat Kulesinin ışıklandırması, Meydan; mükellef bir sofra, Saat Kulesi ise ortasındaki kokulu mum artık çiftlere. Mum gibidir bu meydan, gündüz neşe gece romantizm kokar.
                                                                                     
                                                                                                   Yelda Arıtaş

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Girdap

Yazan: -
Benim böyle uzun bir zaman kalemime küsmek gibi denyoluklarım vardır. nedenini sebebini sorgulamadığım aptalca zamanlar içerisinde bir girdapın içerisinde gibi yaşadığım ve saman tadı aldığım dönemler olur genelde bu zamanlar. E saman tadı nasıl anlatılsın ki? kendinden olanı anlatabilen içinden geldiği gibi yaşamaya çalışan bir insan tanesi olmak bu dönemde çok zor. bu istisnasız herkesin ortak problemi sanırım. nereden mi biliyorum. Saman tadında yaşanılan zamanlarda yapılan en güzel şeylerden birisi gözlem yapıp koku almak. çevrede yaşayan insanların hepsinin bir sirkin içerisinde esir olmuş canlılar gibi yaşaması, cabası. derdim ne ki amq bişeyler sürekli beni buraya itiyor inanın bilmiyorum. deli saçmalaması yada sözlü kelimeler ile insanlara anlatılamayan şeylerin litrelerce alkol içtikten sonra kusulması gibi bir şeymi inanın onuda kestiremiyorum.  yaşanmışlıklara çok yakın hikayeler anlatmışlıklarımda vardır. ahmeti orhan yapar bir hikaye uydururum ve bişeyler yazmanın aptalca
Devamı

Düşündüğünüz her şeyin gerçek olma ihtimali.

Yazan: -
Sapanla ejderha vurmak isteyenlere. Ne kadar hızlı giderse gitsin yada ne kadar yavaş olursa olsun zaman herkes için aynı akıyor. Bir ejderha ne kadar hızlı uçarsa taşa çarpma ihtimali o kadar çok artar. taş zaten istesede ona çarpamaz. Düşündüğünüzün her şeyin gerçek olma ihtimalini bir anlık düşünsenize. Zihniniz nerelere gidecek? En sonsa ne bulacaksınız mesala? Aklınıza takılan onca şeyi kurcalamadan aklınıza ilk gelen şeyin izinden gidin. Ne kadarda bir döngüyü aynı yere gelerek tamamlıyorsunuz? İlk aklınıza gelen ne kadar arkalara gidebildi? Eninde sonunda o kendini yiyip bitirdiğin düşüncelerin, o kafana takılan devlet politikaları yada sosyal ortam kuklalarının dışında kaldığın bir andan daha çok masumane bir düşünce gibi kalıyor vicdan azabı. ilk yüzleşilecek yer. aklına ne geliyorsa gelsin yada ne kadar, bir kukla gibi, bir sandalyede oturup, kendinden uzaklara gitmek için çevrendeki diğer oyuncakları kullanırsa kullansın insanoğlu. kaçamazsın.  Oraya ne sokacağınıza dikkat e
Devamı

Unutulmaz Film Karakterleri | Cilalı İbo

Yazan: -
Resim
CİLALI İBO Canlandıran: Feridun KARAKAYA Kaleminden g elen: Ö. Lütfü AKAT Yöneten: Ö. Lütfü AKAT      Mehmet Dinler, Osman Seden, Yılmaz Atadeniz ve Bülent Oran gibi yeşil çam ustalarınca da dillendirilip kayda alınmıştır maceraları. Fakat onun ilk yaratıcısı Ö. Lütfü Akat ve Feridun KARAKAYA'dır. Yeşil çamın unutulmaz klasikleri arasından günümüze kadar gelen fakat son günlerde unutulmaya yüz tutan bir mazi ile aramızda barınmaktadır. Zaman zaman bazı televizyon kanallarında tekrar ekranda ki yeri ile buluşmaktadır.  Maceraları Cilalı İbo Maceralar Peşinde 1986 Cilalı İbo Beni Anneme Götür 1985 Cilalı İbo Casuslar Arasında 1959 Cilalı İbo Teksas Fatihi 1971 Cilalı İbo Yıldızlar Arasında 1958 Cilalı İbo Yetimler Meleği 1971 Cilalı İbo Ve Kırk Haramiler 1964 Cilalı İbo Ve Tophane Gülü 1959 Cilalı İbo Perili Köşkte 1963 Cilalı İbo Kızlar Pansiyonunda 1963 Cilalı İbo İstanbul Kaldırımlarında 1968 Cilalı İbo Zoraki Baba 1961 Cilalı İbo Rüyalar Aleminde 1962 Cilalı İbo Kadın Avcı
Devamı